وضعیت ناقص

[ Henilios - I don't recall ]

اما،
فکر کن در یک صحرای بزرگ که از هیچ طرف نمیتوانی انتهاش را ببینی گیر افتادی و طوفان شن دارد تو را در زمین مدفون میکند. یا فکر کن در سرمای کشنده ی کوهستان مانده ای و باد و بوران دارد به بدنت تازیانه میزند .. تو میمیری، اگر خودت را بیاد نیاوری. همان خود بازیگر در تمام نقش ها. نقش یک ترسوی تماشاگر، یک خیانتکار پنهان کننده، آدمی با تمایلات آسمانی و تلاشی پست و زمینی، یک دلسوز پر از بیزاری، آدمی به دنبال لذّت و آسودگی، یک فراری از مسئولیت و یک افسار گریخته ی مغرور به دنبال محبت. حالا سرت را بچرخان. خودت را در همه ی این موقعیت ها تصور کن. خودت را ببین که چطور فیلم زندگی ات را ساخته ای. اگر میخواهی زنده بمانی، مجبوری. تنها چیزی که میتواند نجاتت بدهد این است؛ خودت را بیاد بیار.
خیله خب،
بیا این غریزه ی انسانی برای لذّت های کوچک سرگرم کننده اما بدون انتها، بی پایه و هدر دهنده ی انرژی را کنار بگذاریم و بعنوان انسان های متمدن فکرهای بهتری داشته باشیم. غذای مفید سالم، روابط محدود سالم، اوقات فراغت برنامه ریزی شده ی سالم، گفتار مختصر سالم، تلاش منسجم سالم، کار پدر-دربیار سالم و در آخر زندگی کوتاه سالم داشته باشیم و بمیریم. والسلام.
__________________________
میتوانم آنقدر بدوم که دیگر هیچ اثری از شهر و ساختمان ها و ماشین ها نباشد.
میتوانم آنقدر بدوم که به بیابان های حاشیه ی شهر برسم.
میتوانم آنقدر بدوم که به ماه برسم.
من همه ی کارها را همینقدر خوب میتوانم انجام دهم. همین قدر خوب و نشدنی ..