نگاه صامت دختر که به یه جای دیگه ست، و حالت بیخیال بدنش که به پنجره تکیه داده حس خوبی داره. اگر جوانکی بودم که از اون اطراف رد میشدم، میتونستم در اولین نگاه عاشقش شم!
پرداختن به جزئیات و حالات در حین مبهم بودن کلّیت تصویر، ویژگی برجسته ای در سبک نقاشی Pre Raphaelism ئه که به من لذّت شیرینی میده. استفاده نکردن از رنگ های تیز و بارز با طرح های درهم، رویاگون بودن فضا رو بیشتر میکنه و آدمُ یاد بینظمی زندگی عادی میندازه. انگار نقاش، همه چیزو برای نقاشی شدن منظّم و مرتب نچیده، بلکه اجازه داده هر جزء از تصویر جریان زندگی عادی خودشونُ داشته باشن. این نگاه خالصِ «تنها ثبت یک شات از جریان زندگی عادی با تمام پلی مورفیسم ها» از محبوب ترین نگاه های من به نقاشیه.
۰ نظر
۱۴ ارديبهشت ۹۵ ، ۰۱:۰۹