روابط عمومی، یا قمر در عقرب
يكشنبه, ۱۲ مهر ۱۳۹۴، ۰۹:۴۴ ب.ظ
چیزی که بیشتر از همه در ارتباطات حضوری و بخصوص دو نفره مرا اذیت میکند، کنترل دو چیز است؛ یکی حرکت دوران چشم به اطراف و حالت چشم موقع نگاه کردن به طرف مقابل، و دومی پیدا کردن جایی راحت و مناسب برای دست ها. البته این درحالی ست که عذاب بزرگترِ small talk ها و اجبار برای پرسش و پاسخ های «چه خبر؟» وُ «مامان اینا چطورن؟» را کنار بگذاریم، و آن را صرفا تلاشی بدانیم در راستای تقویت روابط عمومی! خدا میداند که این حرف های صد-من یه-غاز چقدر از انرژی روز مرا هدر میدهد. بعید نیست اگر در آینده ای نزدیک پلاکاردی به گردن مبارک بیاویزم با مضمونِ ؛
- خوب یا بد بودن حال دیگری به من مربوط نیست (اگر هم باشد الزامی نمیبینم که برای تو توصیفش کنم)، پس تمنا میکنم اگر در این حد مشتاقید از خودشان بپرسید و سوال بیجا نفرمایید.
- هیچ کس به هیچ کسِ دیگر سلام نمیرساند، تعارفات را بگذارید کنار و کارتان را بکنید.
- دانستن «دیدی اون چی گفت و چی کار کرد ..» به هیچ وجه برای من جالب نیست، لطفا وقتم را نگیرید.
- آن انرژی سهمگین اضافه ای را که صرف درشت گویی و مسخره کردن دیگران میکنید برای خودتان نگه دارید، بیشتر از این هنر نریزید و گوش مرا درد نیاورید.
- در راه بازگشت به منزل، و در هر راه دیگری، من آن گوش فلک زده برای حرف های بدردنخور شما نیستم. تنهایی را ترجیح میدهم. اصرار نکنید.
به سراغ من بیایید تنها اگر؛
- حرفی برای گفتن دارید که جالب تر از سکوت است.
- دلتان یک بحث و گفت و گوی درست حسابی میخواهد در حیطه ی هستی، موسیقی، کهکشان های دور، اتم، رابطه بدن و روح، خاطره ها، چیزهایی که شب ها شما را بیدار نگه میدارد، ترس های خجالت آورتان، نقاط عطف زندگی، عشق ها، مرگ، دروغ هایی که گفته اید، معنای زندگی، هوش، شگفتی های طبیعت، علم و تاثیراتش، شخصیت های پیچیده، ذهن، حس های ناب و ..
- صحبتی دارید درمورد هرچیزی که مربوط به خود من است.
- دنبال آدمی میگردید که ساعت ها کنار شما راه بیاید، از کوه بالا برود، روی نیمکت بشیند و قادر باشد یک کلمه هم حرف نزند. تنها همراه باشد، به سکوتتان گوش دهد و به وقتش به درد و دل هایتان گوش دهد تا وقتی رو به راه شوید و بعد پاداشش را فقط در یک نگاه عمیق و سپاسگذار از شما بگیرد و برود.
- مایلید تجربه های جدید داشته باشید، به هیجانات خود پاسخ دهید اما آدمش را نمیابید. (از امتحان کردن غذاهای جدید از هر فرقه ای و کشوری بگیر تا پیاده رفتن از تجریش تا راه آهن وُ بانجی-جامینگ وُ شب را در کوهستان صبح کردن و الخ ...)
- نیاز به موعظه و پند نصیحت دارید تا موتورتان برای کاری روشن شود.
- هوس خیال پردازی و سفر در تاریخ به کله تان افتاده.
- و در یک کلام، گفتار و کردارتان به هم می ارزد و سیر منطقی و قابل قبولی دارد. در غیر این صورت اینجانب وقت و حوصله برای بچه-داری، خاله-بازی و لودگی شما ندارد.
و در آخر پایین پلاکارد با خط درشت، قرمز بنویسم؛
- خوب یا بد بودن حال دیگری به من مربوط نیست (اگر هم باشد الزامی نمیبینم که برای تو توصیفش کنم)، پس تمنا میکنم اگر در این حد مشتاقید از خودشان بپرسید و سوال بیجا نفرمایید.
- هیچ کس به هیچ کسِ دیگر سلام نمیرساند، تعارفات را بگذارید کنار و کارتان را بکنید.
- دانستن «دیدی اون چی گفت و چی کار کرد ..» به هیچ وجه برای من جالب نیست، لطفا وقتم را نگیرید.
- آن انرژی سهمگین اضافه ای را که صرف درشت گویی و مسخره کردن دیگران میکنید برای خودتان نگه دارید، بیشتر از این هنر نریزید و گوش مرا درد نیاورید.
- در راه بازگشت به منزل، و در هر راه دیگری، من آن گوش فلک زده برای حرف های بدردنخور شما نیستم. تنهایی را ترجیح میدهم. اصرار نکنید.
به سراغ من بیایید تنها اگر؛
- حرفی برای گفتن دارید که جالب تر از سکوت است.
- دلتان یک بحث و گفت و گوی درست حسابی میخواهد در حیطه ی هستی، موسیقی، کهکشان های دور، اتم، رابطه بدن و روح، خاطره ها، چیزهایی که شب ها شما را بیدار نگه میدارد، ترس های خجالت آورتان، نقاط عطف زندگی، عشق ها، مرگ، دروغ هایی که گفته اید، معنای زندگی، هوش، شگفتی های طبیعت، علم و تاثیراتش، شخصیت های پیچیده، ذهن، حس های ناب و ..
- صحبتی دارید درمورد هرچیزی که مربوط به خود من است.
- دنبال آدمی میگردید که ساعت ها کنار شما راه بیاید، از کوه بالا برود، روی نیمکت بشیند و قادر باشد یک کلمه هم حرف نزند. تنها همراه باشد، به سکوتتان گوش دهد و به وقتش به درد و دل هایتان گوش دهد تا وقتی رو به راه شوید و بعد پاداشش را فقط در یک نگاه عمیق و سپاسگذار از شما بگیرد و برود.
- مایلید تجربه های جدید داشته باشید، به هیجانات خود پاسخ دهید اما آدمش را نمیابید. (از امتحان کردن غذاهای جدید از هر فرقه ای و کشوری بگیر تا پیاده رفتن از تجریش تا راه آهن وُ بانجی-جامینگ وُ شب را در کوهستان صبح کردن و الخ ...)
- نیاز به موعظه و پند نصیحت دارید تا موتورتان برای کاری روشن شود.
- هوس خیال پردازی و سفر در تاریخ به کله تان افتاده.
- و در یک کلام، گفتار و کردارتان به هم می ارزد و سیر منطقی و قابل قبولی دارد. در غیر این صورت اینجانب وقت و حوصله برای بچه-داری، خاله-بازی و لودگی شما ندارد.
و در آخر پایین پلاکارد با خط درشت، قرمز بنویسم؛
در غیر این صورت از پذیرفتن شما معذوریم،
حتی شما دوست عزیز!
حتی شما دوست عزیز!
همین و همان.
P.s : امروز آزمایشگاه فارماکولوژی، موش-گیری، تزریق درون صفاقی.
۹۴/۰۷/۱۲