کاه بر آب

من که جزو باورکردگانِ مکتب «دنیا بر هیچ است» هستم، اما انگار به این باور رسیدن آنقدر راحت است که به همان سرعت بین انبوه فکرها و رفت وُ آمدها فراموش میشود. اینطور است که از شنیدن اخبار جهان و دور و برت هر لحظه حیرت میکنی، چون اصل بنا و حقیقتی ترین واقعیت ممکن را فراموش کرده ای ..
امروز من همان فراموشکار غرق شده در سیاهچاله ای بودم که خبر فوت دختر جوان استاد، تنم را لرزاند. استادی که هنوز داغ از دست دادن پسرش را پنج سال است بر جان میکشد. هرچه میخواهم بگویم در مقابل این واقعه، میبینم نگفتنش بهتر است. اصلا جای کلمات کجاست؟ راست گفته اند که حقیقت بزرگ را سکوتی بزرگتر لازم است.